အေမရိကရဲ့ ဖြဲ ့စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကို ျပင္မယ္ဆိုရင္….

California Governor Arnold Schwarzenegger Photo: AP

ဒီေန႔သတင္းတခုဖတ္မိလို႔ မွ်တာျဖစ္ပါတယ္။
ျမန္မာတို႔ရဲဲ ့ဇတ္လိုက္ၾကီး အာႏိုးတေယာက္ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုရဲ့ သမတအျဖစ္ေရြးခံမယ္ဆိုရင္ေပါ့..

အေမရိကရဲ့ ဖြဲ ့စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကို  အယင္ျပင္ရပါလိမ့္မယ္.။ အဲဒီမွာ ဘယ္ေလာက္ခက္သလဲေရးထားတာေလးေတြ႔လို ့ ဆက္စပ္ျပီးတင္ေပးတာပါ။
သတင္းမွာ…အဲဒါနဲ့ပါတ္သက္တာကို အနီေရာင္ေျပာင္းေပးထားပါတယ္။ အဲဒီမွာ ရာခိုင္ႏႈန္းေတြလည္း ပါပါတယ္။ ဗဟုသုတအျဖစ္ေပါ့..။

ျမန္မာေတြရဲ့ အခု ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲနဲ့ပါတ္သက္ျပီး ေျပာရယင္..
တခ်ိဳ ့က..အမတ္အျဖစ္ ျပိဳင္အေရြးခံျပီးရင္ ၂၀၀၈ ဖြဲ ့စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကို ျပင္လိုက္မယ္ဆိုလား..ၾကားေနဖူးလို႔..
ႏိႈင္းယွဥ္ႏိုင္ေအာင္ရယ္ပါ။
ၾကည့္ရတာ…ျမန္မာျပည္ ဖြဲ ့စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကိုျပင္ဖို႔က ပိုခက္မယ္ေသခ်ာပါေၾကာင္း..။

Schwarzenegger for president? Not likely

Fri Apr 30, 1:01 pm ET

In an appearance Thursday night on the “Tonight Show” to promote a new documentary about gerrymandering, California Gov. Arnold Schwarzenegger told Jay Leno that if the states were to ratify a constitutional amendment permitting foreign-born citizens to run for president, he’d throw his hat in the ring. You can watch the exchange here:

This isn’t a new position for The Governator. As far back as 2004, Schwarzenegger told “60 Minutes” he wished he could run. That same year, GOP Senator Orin Hatch of Utah, a Schwarzenegger ally, even introduced a constitutional amendment to try to make it possible.

But the obstacles to any constitutional amendment are steep. Even if a new bill were to be introduced — hardly a priority for an already busy Congress led by Democrats with no foreign-born presidential prospects on its bench — it would have to win two-thirds majorities in both the House and Senate. Then it would be submitted to all 50 state legislatures for ratification — and would have to win approval from three-fourths of them.

It’s not surprising, then, that a Schwarzenegger spokesman told the Associated Press that the governor doesn’t expect that such an amendment is going to happen.

— Andrew Golis is the editor of the Yahoo! News blog.

Boston Burmese Thingyan Water Festival

Dear All,

We Would like to announce that we will be celebrating Burmese New Year (Thingyan) Water Festival on July 4th, 2010.

New Year Celebration is the biggest and most important event for the Burmese community everywhere. Everyone is invited and Welcome to come.

Entertainment:

Burmese Famous celebrity singer and actress, May Sweet will be performing at the event. She will be accompanied by popular star singer Za Yan Da from San Francisco along with local artists from New England. Also, Burmese traditional culture shows such as U Shwe Yo dance, Kayin Don dance, Miss Myanmar girls New England Pageant competition, and Thingyan Than-gyat are included.

Live sound system with DJ Win Min.

Don’t forget to bring extra clothes, we will have a big water tank for water playing at the park.

It is going to be Great Celebration with Great Entertainment!

http://www.bostonmyanmargroup-efbevent.eventbrite.com

Opened Dubai Metro Station

Metro station (၇) ခုကုိ ဒီေန႕ မြန္းလြဲ ၂ နာရီမွာ ဒူဘုိင္းက Emirates, Airport Terminal 1, Al Karama, Emirates Towers, Dubai Internet City, Marina နဲ႕ Ibn Battuta မွာ ဖြင့္လွစ္ လုိက္ပါတယ္။ ယေန႕ထုတ္ Gulf news မွာ ဒီလုိေရးထားပါတယ္။
(The trains will run with frequency of six minutes during peak hours and eight minutes frequency during off-peak time. The Metro has lifted about 13.68 million passengers and the number of daily commuters is about 80,000 passengers. The number is geared to rise in excess of 140,000 with the opening of the new metro stations. The number of the metro users is estimated to hit 35 million passengers in 2010 and is likely to receive a further boost in August 2011 with the operation of the Green Line, which serves vital areas with intense commercial and public activities.)

Nokia Touch phone ေတြမွာ ျမန္မာစာ ထည့္ဖုိ႕

ျမန္မာေတြ အတြက္ အဆင္ေျပစရာ တစ္ခုနဲ႕ မိတ္ဆက္ေပးခ်င္ပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ SymbianMyanmar v3.0 ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
SymbianMyanmar v3.0 က Nokia (နိုကီယာ) Touch screen phone ေတြေပၚမွာ ျမန္မာစာကုိ ပထမဆံုး အလုပ္လုပ္နိုင္တဲ့ Application တစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။Keyboard System အပါအ၀င္ ျမန္မာစာလံုးမ်ားကို လိုအပ္တဲ့ေနရာေတြမွာ အျပည့္အ၀ အသံုးခ်နိုင္ေအာင္ ျပဳလုပ္ထားပါတယ္။ အသံုးျပဳႏုိင္္တာေတြကေတာ့ … This keyboard is far superior to Nokia ones. A single key can have up to 5 characters (you get extra chars by tapping and dragging). It has copy, cut, paste, home, end, symbols table, T9 dictionary in qwerty mode, enables type-ahead in qwerty, international chars keyboard (customized), lets you type faster with iPhone original keyboard. For each mode (landscape and portrait) there are 7 different keyboards (selectable from a button): English qwerty, international qwerty, abc keypad, numeric mode, edit mode, symbols table, dictionary selection.
အသံုးျပဳပံုကုိ ဒီလင့္က္ မွာ သြားေရာက္ ဖတ္ရႈႏိုင္ပါတယ္။ အဲဒီ Application ကုိ လုိခ်င္တယ္ဆုိရင္ blinkblack.guy@gmail.com ကို ေမးလ္ပုိ႔ၿပီး ဖရီး ေတာင္းခံႏုိင္ပါတယ္ ခင္ဗ်ာ။

ဆုေတာင္း

ငါ ျမက္ ျဖစ္ခ်ိန္
ႏွဳတ္ယူဖို႔ ႀကိဳးစားတဲ့ သူေတြ၊
မုန္တုိင္းမွာ မင္းတုိ႔ စပါးေတြ
သက္စုိးရွည္ပါေစ………………။

Letter to Editor

အဒ္မင္ လူႀကီးမင္းမ်ားခင္ဗ်ား။ ဆိုဒ္ဘာအျပင္္ကၽြံထြက္ေနတာ ထည့္ထားတဲ့ widget ေတြကို ျပန္ခ်ိန္ပါတဲ့ ခင္ဗ်ာ။ ေဇာ္ဂ်ီနဲ႕ စာရိုက္ရင္ spacebar ပုတ္ပုတ္ေပးပါ။ Widget width ကုိ ဆိုဒ္ဘား width ထက္မေက်ာ္ေစေအာင္ ျပင္ၾကည့္ပါ။ ဒါေတြဟာ wp မွ မဟုတ္ပါဘူး
ပလက္ေဖာင္းတိုင္းမွာ ေတြ႕ရမယ့္ ျပသနာေတြပါ။ စာရိုက္ရင္ စေပ့ဘား ပုတ္ေပးဖို႕မမ္ဘာေတြကုိ ေျပာေပးလိုက္ပါ။
စာလံုးေတြကို ခ်ားခ်ားမေပးရင္ ျဖစ္မွာပဲ ခင္ဗ်။ သံုးထားတဲ့ ပလပ္အင္ေတြကို မလုိတာ ျဖဳတ္လုိက္ပါ။ ဘန္နာ တစ္ခုေလာက္ ကၽြန္ေတာ္ ဖန္တီးခ်င္ပါတယ္။ ခြင့္ျပဳမယ္ဆုိရင္ ၀မ္းသာမွာပါ ခင္ဗ်ာ။

Aung San Suu Kyi’s Biography

1942:	September 6. Marriage of Aung San, commander of the Burma Independence Army, and Ma Khin Kyi (becoming Daw Khin Kyi), senior nurse of Rangoon General Hospital, where he had recovered from the rigours of the march into Burma.
1945:	June 19. Aung San Suu Kyi born in Rangoon, third child in family. “Aung San” for father, “Kyi” for mother, “Suu” for grandmother, also day of week of birth. Favourite brother is to drown tragically at an early age. The older brother, will settle in San Diego, California, becoming United States citizen.
1947:	July 19. General Aung San assassinated. Suu Kyi is two years old. Daw Khin Kyi becomes a prominent public figure, heading social planning and social policy bodies.
1948:	January 4. The Independent Union of Burma is established.
1960:	Daw Khin Kyi appointed Burma’s ambassador to India. Suu Kyi accompanies mother to New Delhi.
1960-64:	Suu Kyi at high school and Lady Shri Ram College in New Delhi.
1964-67:	Oxford University, B.A. in philosophy, politics and economics at St. Hugh’s College (elected Honorary Fellow, 1990). British “parents” are Lord Gore-Booth, former British ambassador to Burma and High Commissioner in India, and his wife, at whose home Suu Kyi meets Michael Aris, student of Tibetan civilisation.
1969-71:	She goes to New York for graduate study, staying with family friend Ma Than E, staff member at the United Nations, where U. Thant of Burma is Secretary-General. Postponing studies, Suu Kyi joins U.N. secretariat as Assistant Secretary, Advisory Committee on Administrative and Budgetary Questions. Evenings and weekends volunteers at hospital, helping indigent patients in programs of reading and companionship.
1972:	January 1. Marries Michael Aris, joins him in Himalayan kingdom of Bhutan, where he tutors royal family and heads Translation Department. She becomes Research Officer in the Royal Ministry of Foreign Affairs.
1973:	They return to England for birth of Alexander in London.
1974:	Michael assumes appointment in Tibetan and Himalayan studies at Oxford University.
1977:	Birth of second son, Kim at Oxford. While raising her children, Suu Kyi begins writing, researches for biography of father, and assists Michael in Himalayan studies.
1984:	Publishes Aung San in Leaders of Asia series of University of Queensland Press. (See Freedom from Fear, pp. 3-38.)
1985:	For juvenile readers publishes Let’s Visit Burma (see Freedom from Fear, pp. 39-81), also books on Nepal and Bhutan in same series for Burke Publishing Company, London.
1985-86:	Visiting Scholar, Center of Southeast Asian Studies, Kyoto University, researching father’s time in Japan. Kim with her, Alexander with Michael, who has fellowship at Indian Institute of Advanced Studies at Simla in northern India.
1986:	On annual visit to grandmother in Rangoon, Alexander and Kim take part in traditional Buddhist ceremony of initiation into monkhood.
1987:	With fellowship at Indian Institute Suu Kyi, with Kim, joins Michael and Alexander in Simla. Travels to London when mother is there for cataract surgery. Publishes “Socio-Political Currents in Burmese Literature, 1910-1940” in journal of Tokyo University. (See Freedom from Fear, pp. 140-164.) September. Family returns to Oxford. Suu Kyi enrolls at London School of Oriental and African Studies to work on advanced degree.
1988:	March 31. Informed by telephone of mother’s severe stroke, she takes plane next day to Rangoon to help care for Daw Khin Kyi at hospital, then moves her to family home on University Avenue next to Inya Lake in Rangoon. July 23. Resignation of General Ne Win, since 1962 military dictator of Burma. Popular demonstrations of protest continuing. August 8. Mass uprising throughout country. Violent suppression by military kills thousands. August 15. Suu Kyi, in first political action, sends open letter to government, asking for formation of independent consultative committee to prepare multi-party elections. August 26. In first public speech, she addresses several hundred thousand people outside Shwedagon Pagoda, calling for democratic government. Michael and her two sons are there. September 18. Military establishes State Law and Order Restoration Council (SLORC). Political gatherings of more than four persons banned. Arrests and sentencing without trial reaffirmed. Parliamentary elections to be held, but in expectation that multiplicity of parties will prevent clear result. September 24. National League for Democracy (NLD) formed, with Suu Kyi general-secretary. Policy of non-violence and civil disobedience. October-December. Defying ban, Suu Kyi makes speech-making tour throughout country to large audiences. December 27. Daw Khin Kyi dies at age of seventy-six.
1989:	January 2. Funeral of Daw Khin Kyi. Huge funeral procession. Suu Kyi vows that as her father and mother had served the people of Burma, so too would she, even unto death. January-July. Suu Kyi continues campaign despite harassment, arrests and killings by soldiers. February 17. Suu Kyi prohibited from standing for election. April 5. Incident in Irawaddy Delta when Suu Kyi courageously walks toward rifles soldiers are aiming at her. July 20. Suu Kyi placed under house arrest, without charge or trial. Sons already with her. Michael flies to Rangoon, finds her on third day of hunger strike, asking to be sent to prison to join students arrested at her home. Ends strike when good treatment of students is promised.
1990:	May 27. Despite detention of Suu Kyi, NLD wins election with 82% of parliamentary seats. SLORC refuses to recognise results. October 12. Suu Kyi granted 1990 Rafto Human Rights Prize.
1991:	July 10. European Parliament awards Suu Kyi Sakharov human rights prize. October 14. Norwegian Nobel Committee announces Suu Kyi is winner of 1991 Peace Prize.
1991:	December. Freedom from Fear published by Penguin in New York, England, Canada, Australia, New Zealand. Also in Norwegian, French, Spanish translations. December 10. Alexander and Kim accept prize for mother in Oslo ceremony. Suu Kyi remains in detention, having rejected offer to free her if she will leave Burma and withdraw from politics. Worldwide appeal growing for her release.
1992:	Suu Kyi announces that she will use $1.3 million prize money to establish health and education trust for Burmese people.
1993:	Group of Nobel Peace Laureates, denied entry to Burma, visit Burmese refugees on Thailand border, call for Suu Kyi’s release, Their appeal later repeated at UN Commission for Human Rights in Geneva.
1994:	February. First non-family visitors to Suu Kyi: UN representative, U.S. congressman, New York Times reporter. September-October. SLORC leaders meet with Suu Kyi, who still asks for a public dialogue.
1995:	July 10. SLORC releases Suu Kyi from house arrest after six years of detention.

In the last four years her movements have still been restricted. While she has had some opportunities to telephone her family in England, she is regularly denounced in the government-controlled media, and there is concern for her personal safety. Efforts to revive any NLD party activities have been balked, and its members have been jailed and physically attacked. In the first months after detention was ended, she was able to speak to large gatherings of supporters outside her home, but this was stopped. Yet her popularity in the country has not diminished.

Internationally her voice has been heard not infrequently. Reporters with cameras and videotape have been able to interview her in person, and telephone interviews with the media outside Burma have also been published. Using video cassettes she has sent out statements, including the keynote address to the NGO Forum at the U.N. International Women’s Conference in Beijing in August 1995.

There have been a number of visitors from abroad, including a member of the Norwegian Nobel Committee, whom she told that Norway will be the first country she will visit when free to travel. SLORC has changed its name to the State Peace and Development Council, but its repressive policies and violation of human rights continue unabated.

Suu Kyi discourages tourists from visiting Burma and businessmen from investing in the country until it is free. She finds hearing for such pleas among western nations, and the United States has applied economic sanctions against Burma, but Burma’s neighbours follow their policy of not intervening in the internal affairs of other sovereign states, and Burma has been admitted into the Association of South Eastern Asian Nations.

On March 27, 1999, Michael Aris died of prostate cancer in London. He had petitioned the Burmese authorities to allow him to visit Suu Kyi one last time, but they had rejected his request. He had not seen her since a Christmas visit in 1995. The government always urged her to join her family abroad, but she knew that she would not be allowed to return. This separation she regarded as one of the sacrifices she had had to make in order to work for a free Burma.

source by :  http://nobelprize.org

ဆရာ သာဂဒုိး ဆုံးရွာၿပီ…

သာဂဒုိး (၁၉၂၆-)

၁၉၂၆ – ခုႏွစ္၊ ေဖေဖာ္၀ါရီလ(၁၃)ရက္ေန႕တြင္ ပုသိမ္ခရိုင္၊ ဒါးကၾကိမ္ေခ်ာင္း၊ ဖ်ာတန္းရြာ၌ အဖ-ဦးဆိုင္၊ အမိ-ေဒၚေမညြန္႕တို႕က ေမြးဖြားခဲ႕သည္။ အမည္ရင္းမွာ ဦးတင္စုိးျဖစ္သည္။ ၁၉၂၇ – တစ္ႏွစ္သားအရြယ္တြင္ မိဖမ်ားကြယ္လြန္သြားသျဖင္႕ မိဘမဲ႕ျဖစ္ခဲ႕ရ။ ဒုကၡေရာက္ခဲ႕သည္။ ဦးေလး၊ အေဒၚတို႕၏ ေစာင္႕ေရွာက္မႈျဖင္႕ ၾကီးျပင္းခဲ႕ရ။ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းတြင္ စာသင္ခဲ႕ရသည္။ ၁၉၃၆ – ၃၈ – (၁၀)ႏွစ္သားအရြယ္ကပင္ ဘ၀၀မ္းေရးအတြက္ ေလွလုပ္သားအျဖစ္ ေလွလိုက္ခဲ႕ရသည္။ ေလွ လိုက္ရင္းျဖင္႕ စာအုပ္ေဟာင္းေရာင္းေသာ ေလွမ်ားႏွင္႕ေပါင္းမိကာ စာအုပ္မ်ားဖတ္ခဲ႕ရသည္။ ထုိသို႕ စာဖတ္ခြင္႕ ၾကံဳျပီး စာအုပ္မ်ားဖတ္ခဲ႕ရာမွ စာပုိမိုတတ္ခ်င္၊ စာေရးခ်င္စိတ္မ်ား ျဖစ္လာခဲ႕ရသည္။ စာေရးဆရာလုပ္လွ်င္ ထမင္း ငတ္မည္ဟု ၾကားဖူးသျဖင္႕ ထမင္းမငတ္ေစရန္ အိမ္ေဆာက္၊ အိမ္မိုး၊ လက္သမားအတတ္၊ ထြန္ထယ္ လယ္သမားလုပ္ငန္း၊ ထီးခ်ဳပ္ထီးျပင္၊ ဖိနပ္ခ်ဳပ္ကစ၍ အကုန္တတ္ေအာင္ လုပ္ခဲ႕သည္။ ရြာတြင္ေန၍ စာေရး ဆရာ မျဖစ္ႏိုင္မွန္း သိသျဖင္႕ ရန္ကုန္သို႕ တတ္လာခဲ႕ျပီး ရရာအလုပ္လုပ္ခဲ႕သည္။ ၁၉၄၁ – (၁၅)ႏွစ္သားအရြယ္တြင္ မဂၤလာဒံု စစ္တကၠသိုလ္ဆိုင္ရာႏွင္႕ မူလတန္းတပ္(ဒုတိယအပါတ္စဥ္)မွာ သင္တန္းတက္ခဲ႕ျပီး စစ္တပ္သို႕ ၀င္ေရာက္အမႈထမ္းခဲ႕သည္။ ထို႕ေနာက္ တပ္မွထြက္ကာ ရန္ကုန္သတင္းစာ၊ အိုးေ၀သတင္းစာတုိ႕တြင္ ၀င္ေရာက္လုပ္ကုိင္ခဲ႕သည္။ ရုပ္ရွင္ ပိုစတာမ်ားဆဲြေသာ ပန္းခ်ီဆရာ ဦးဘိတ္ၾကည္ ထံတြင္ ပန္းခ်ီပညာကို ေလ႕လာဆည္းပူးျပီး မိမိဘာသာ ပန္းခ်ီဆဲြျခင္း၊ ကာတြန္းေရးျခင္းတုိ႕ကို ေရးဆဲြေလ႕က်င္႕ခဲ႕ သည္။ ၁၉၄၄ – ရန္ကုန္သတင္းစာ၊ အိုးေ၀သတင္းစာတုိ႕တြင္ ကာတြန္းမ်ားေရးခဲ႕။ ကာတြန္းဆရာဘ၀ျဖင္႕ စာနယ္ဇင္း ေလာကသို႕ ေရာက္ရွိခဲ႕သည္ဟု ဆိုႏိုင္သည္။ ၁၉၄၅ – သူရိယ သတင္းစာ စတင္ထြက္ရွိရာမွာပင္ ”မေတာ္လွန္ရဲသူတို႕၏ ေတာ္လွန္ရဲသူၾကီး”ေဆာင္းပါး ပါရွိခဲ႕သည္။ ျပည္သူ႕ရဲေဘာ္စာေစာင္၊ ဂ်ာနယ္ေက်ာ္စာေစာင္တို႕တြင္ ကိုယ္ေတြ႕အေပၚအေျခခံေသာ ေဆာင္းပါးမ်ား ေရးခဲ႕သည္။ အိုးေ၀၊ ျမန္မာ႕အလင္း၊ ဗမာ႕ေခတ္-သတင္းစာတုိ႕တြင္လည္း ေဆာင္းပါးမ်ား ေရးခဲ႕သည္။ ”တပ္နီ လမ္းစ” စာအုပ္ထြက္ခဲ႕။ သတင္းစာမ်ားတြင္ ေကာ္လံစားေဆာင္းပါးမ်ား ရွည္ၾကာစြာ ေကာ္လံစားစာေရးဆရာ အျဖစ္ရပ္တည္ခဲ႕သည္။ ၁၉၄၆ – ရန္ကုန္၊ အိုးေ၀ သတင္းစာတို႕ ကာတြန္းမ်ား ဆက္ေရးခဲ႕။ ကာတြန္းဆရာၾကီး ဦးဘဂ်မ္းထံတြင္ ကာတြန္းဆဲြျခင္း အတတ္ပညာကို ဆက္လက္ေလ႕လာသင္ယူခဲ႕ေသာ္လည္း စာေရးေကာင္းသျဖင္႕ ကာတြန္းဆရာ မလုပ္ဘဲ စာေရးဆရာသာလုပ္ရန္ ဆရာဦးဘဂ်မ္းက တုိက္တြန္းခဲ႕ သည္။ ၁၉၄၆ – ၄၇ – ရႈမ၀မဂၢဇင္း၊ ျမ၀တီမဂၢဇင္းတို႕တြင္ ၀တၳဳတို၊ ၀တၳဳရွည္မ်ားစတင္ေရးခဲ႕ရာ ဟာသရသေျမာက္ သျဖင္႕ ဟာသစာေရးဆရာအျဖစ္ သတ္မွတ္ျခင္းခံခဲ႕ရသည္။ ၁၉၅၂ – ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ သတင္းစာဒီပလိုမာသင္တန္း တက္ခဲ႕။ ၁၉၅၇ – ၾသစေတးလ်၊ နယူးဇီလန္၊ စင္ကာပူႏွင္႕ မေလးရွားႏိုင္ငံမ်ားသို႕ သြားေရာက္ျပီး သတင္းစာပညာမ်ား ေလ႕လာခဲ႕ သည္။ ၁၉၆၁ – ”ခ်စ္တဲ႕စိတ္ဟာ ဆန္းက်ယ္”၀တၳဳရွည္လံုးခ်င္းထြက္။ ၁၉၆၂ – ”ပ်ားစဲြေသာမုတ္ဆိတ္” ဟာသ၀တၳဳရွည္ထြက္။ ရုပ္ရွင္ကား ရိုက္ကူး။ ၁၉၆၃ – ဆရာသည္ ဗမာ႕ေခတ္သတင္းစာတြင္ လုပ္စဥ္ကပင္ ရုပ္ရွင္ပညာကုိ ဆည္းပူးခဲ႕ရာ- ၁၉၆၂တြင္ ပ်ားစဲြ ေသာမုတ္ဆိတ္ရုပ္ရွင္ကား၊ ၁၉၆၃တြင္”ဘုရားေပးေသာလက္” ရုပ္ရွင္ကားတို႕ကို ရုိက္ကူးခဲ႕။ ၁၉၆၃ – ဆိုဗီယက္ ယူနီယံႏွင္႕ အေရွ႕ဂ်ာမဏီႏိုင္ငံမ်ားသုိ႕ သတင္းစာပညာ ေလ႕လာရန္သြားေရာက္ခဲ႕။ ၁၉၆၇ – ႏိုင္ငံျခားဘာသာသင္သိပံၸ၌ ဂ်ပန္ဒီပလုိမာသင္တန္းတက္ခဲ႕။ ”ဗိုလ္ေျခသလံုးေဟ႕ႏွင္႕၀တၳဳလက္သုတ္” ဟာသ၀တၳဳထြက္။ ၁၉၆၈ – သရုပ္ေဆာင္ မင္းသမီးမ်ားသာပါေသာ”ေမတၱာစိမ္းစိမ္း ရုပ္ရွင္ဇာတ္ကား”ကုိ ဒါရိုက္တာအျဖစ္ႏွင္႕ ရုိက္ကူးခဲ႕သည္။ ၁၉၆၉ – လုပ္သားျပည္သူ႕ေန႕စဥ္ သတင္းစာတြင္ အယ္ဒီတာအျဖစ္ျဖင္႕ စတင္ထမ္းေဆာင္ျပီး ဒုတိယ အယ္ဒီတာခ်ဳပ္ တာ၀န္အထိထမ္းေဆာင္ခဲ႕။ ၁၉၇၀ – ၾသစေတးလ်ႏွင္႕ ပါပူ၀ါ နယူးဂီနိ ႏိုင္ငံသို႕ သတင္းစာအဖဲြ႕ႏွင္႕အတူ သြားေရာက္ခဲ႕။ ၁၉၇၃ – တရုပ္ျပည္သုိ႕ သတင္းစာအဖဲြ႕ႏွင္႕အတူ ေလ႕လာေရးသြားေရာက္ခဲ႕။ ၁၉၇၄ – ႏိုင္ငံေတာ္မွ ေမာ္ကြန္း၀င္(ဒုတိယဆင္႕) ခ်ီးျမွင္႕ျခင္းခံရ။ ၁၉၈၃ – ၈၄ – ေၾကးမံုသတင္းစာတြင္ အယ္ဒီတာခ်ဳပ္တာ၀န္ထမ္းေဆာင္။ ၁၉၈၈ – ေၾကးမံုအယ္ဒီတာခ်ဳပ္တာ၀န္မွ အျငိမ္းစားယူခဲ႕။ ၂၀၀၅ – ”စူလာနဖာႏွင္႕ ေဆးနည္းေဆးပင္မ်ား” စာအုပ္ထြက္။ (ထိုစာအုပ္သည္ အၾကိမ္ၾကိမ္ ျပန္ရိုက္ခဲ႕ရ သေလာက္ ေအာင္ျမင္မႈရခဲ႕။) ယခုအခါတြင္ အသက္ၾကီးရင္႕လာျပီျဖစ္၍ စာေပဖတ္ရႈရင္း ဘယေဆးပင္မ်ားကုိ ေလ႕လာမႈျပဳေနလ်က္ရွိ။ ”ထင္ရွားေသာ စာအုပ္အခ်ိဳ႕”

၁။ တပ္နီလမ္းစ

၂။ ခ်စ္တဲ႕စိတ္ဟာဆန္းက်ယ္

၃။ ပ်ားစဲြေသာမုတ္ဆိတ္

၄။ ဗိုလ္ေျခသလံုးေဟ႕ႏွင္႕၀တၳဳလက္သုတ္

၅။ စူလာနဖာေဆးနည္းေဆးပင္မ်ား

ကၽြန္ေတာ္၊ သူမႏွင့္ ဧပရယ္လ္မိုးတိမ္မ်ား

ကၽြန္ေတာ္၊ သူမႏွင့္ ဧပရယ္လ္ မိုးတိမ္မ်ား

“အခိုက္အတန္႔”

“ခ်စ္တယ္ ခ်စ္တယ္” ဟု ကၽြန္ေတာ္ မၾကားေအာင္ သူမ ေျပာသည္။

သို႔ေသာ္ … ကၽြန္ေတာ္ ၾကားလိုက္ပါသည္။

အသံမထြက္ေစဘဲ ႏႈတ္ခမ္းလႈပ္႐ံုမွ် ေျပာျခင္းျဖစ္သျဖင့္ “နားႏွင့္ဆတ္ဆတ္ၾကားသည္” ဟု မေျပာႏိုင္ ေသာ္လည္း “ရင္ႏွင့္ဆတ္ဆတ္” ၾကားပါသည္။

ကၽြန္ေတာ့္ ခ်စ္ရသူေလးသည္ မည္မွ် ရယ္စရာေကာင္းလိုက္ပါသလဲ …

ကၽြန္ေတာ့္အနားကပ္၍ ကၽြန္ေတာ္ မၾကားေအာင္ “ခ်စ္တယ္” ဟု ေျပာသည္တဲ့။

ေနာက္ၿပီး … ထိုသို႔ ေျပာေသာေနရာကလည္း ေတာ္ေတာ္ကို ကဗ်ာမဆန္လွေသာ ေနရာတစ္ခု ျဖစ္ေနျပန္သည္။

ထားပါ … အေရးမႀကီးလွေသာ ကိစၥျဖစ္ပါသည္။

အေရးႀကီးသည္က ကၽြန္ေတာ့္ စိတ္ကိစၥျဖစ္သည္။

သူမ၏ ဝန္ခံစကားကို ၾကားၾကားခ်င္း ကၽြန္ေတာ့္ စိတ္ခံစားမႈမွာ ေရာင္စံုျဖစ္ေနသည္။

ပထမ ဇေဝဇဝါ …. ထို႔ေနာက္ ကၽြန္ေတာ္ ေပ်ာ္႐ႊင္သြားသည္။ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို သူမ ေနာက္ေျပာင္မႈ တစ္ခုလားဟု ေတြးမိသည္။

ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ညစ္သြားျပန္သည္။

ကၽြန္ေတာ့္ကို အတည္ေျပာေနျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ေသခ်ာသြားေတာ့ ေပ်ာ္လာျပန္သည္။

သို႔ေသာ္ … ကၽြန္ေတာ့္ကို ေျပာဖူးေသာ သူမ၏ စကားအခ်ိဳ႕ကို ျပန္ေတြးမိေတာ့ “တကယ္ဟုတ္ပါ့မလား” ဟု ေတြးမိကာ ထိတ္လန္႔လာပါသည္။

“စကားႀကိဳးကြင္းမ်ား”

ကၽြန္ေတာ့္ကို သူမ တည္တည္ၾကည္ၾကည္ မ်က္ဝန္းအစံုျဖင့္ စိုက္ၾကည့္ကာ ေျပာခဲ့ဖူးပါသည္။

“သူမသည္ ေတာ္႐ံုတန္႐ံုျဖင့္ ေယာကၤ်ားေလး တစ္ဦးကို သတိရမေနတတ္ေသာ စိတ္မာသူျဖစ္သည္”

“သူမ ေ႐ြးခ်ယ္သူသည္ သူမ၏ ဘဝလက္တြဲေဖာ္ အျဖစ္ပါ တည္႐ွိႏိုင္သည့္ အရည္အခ်င္းမ်ိဳး ႐ွိရမည္”

“သူမ ခ်စ္မိေသာသူသည္ သူမ အ႐ံႈးေပးဖို႔ ထိုက္တန္ေသာသူ ျဖစ္ရမည္”

ကၽြန္ေတာ့္ကို ထိုသို႔ ေျပာခဲ့ဖူး၏။ သိပ္မၾကာေသးေသာ အခ်ိန္အေတာအတြင္းကပင္ ျဖစ္ပါသည္။

ထိုစကားမ်ားႏွင့္ ထိုအခ်ိန္အကြာအေဝးမ်ားကို ျပန္စဥ္းစားမိေသာအခါ တကယ္ပင္ ကၽြန္ေတာ္ တုန္လႈပ္ ထိတ္လန္႔ရပါသည္။

မေန႔တစ္ေန႔ကအထိ ကၽြန္ေတာ့္ကို မေတြ႕ရလွ်င္ တမ္းတသတိရေနျခင္း မ႐ွိေသးပါဟူေသာ သူမသည္ ကၽြန္ေတာ့္ကို တကယ္ပင္ … လိုအပ္ေနတတ္ၿပီလား ….

ကၽြန္ေတာ္သည္ သူမ၏ ဘဝလက္တြဲေဖာ္ ျဖစ္ႏိုင္သည့္ အရည္အခ်င္းမ်ိဳး ႐ွိ၊ မ႐ွိ သူမ အကဲခတ္ႏိုင္ခဲ့ၿပီလား …

ကၽြန္ေတာ္က သူမကို အရာရာအတြက္ အ႐ံႈးေပးရန္ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနခဲ့ေသာ္လည္း သူမ တကယ္ခ်စ္၍ အ႐ံႈးေပးရန္ ထိုက္တန္သူသည္ ကၽြန္ေတာ္ပင္ျဖစ္သည္ဟု သူမ သတ္မွတ္လိုက္ၿပီလား …

သူမအား ဘာကိုမွ မစဥ္းစားဘဲ ကၽြန္ေတာ္ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးခဲ့မိပါသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ပင္ … ကၽြန္ေတာ္ ခိုင္လံုစြာ သက္ေသမျပႏိုင္ေသာ အရာကိစၥမ်ားအေၾကာင္း ေတြး၍ ရင္ေမာစြာ ထိတ္လန္႔ရပါသည္။

“႐ံႈးနိမ့္မႈထက္ပိုမို”

“ခ်စ္တဲ့သူက အ႐ံႈးပဲ ….”

အစဥ္အဆက္ လူသားတို႔ ေျပာခဲ့သလို သူမကလည္း ထိုသို႔ခံယူထားသည္။

မွန္ပါသည္ … သို႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ့္ အတြက္ေတာ့ ထိုစကားက မျပည့္စံုပါ …. ခ်စ္ေသာသူသည္ ႐ံႈးပါသည္။

ထို႔အျပင္ မျမင္ရေသာ ထူးျခားဆန္းၾကယ္ ျဖစ္ရပ္မ်ားကို ေၾကာက္သလို ေတြး၍ … ေတြး၍လည္း ေၾကာက္ပါသည္။

ထိုေၾကာက္႐ြံ႕မႈကို ကၽြန္ေတာ္က “အာကာသေၾကာက္စိတ္” ဟု နာမည္တပ္ပါသည္။

႐ွင္းျပပါမည္ … အဆံုးစြန္အထိ မျမင္ႏိုင္စြမ္းေသာ ၿဂိဳလ္မ်ား၊ ၾကယ္စင္စုမ်ား၊ နကၡတ္တာရာမ်ား၊ စၾကဝဠာမ်ား အေၾကာင္း လိုအပ္သည္ထက္ ပိုမိုေတြးေတာ စဥ္းစားမိသည့္အခါ အမည္မေဖာ္တတ္ေသာ လိႈက္ဖိုထူးဆန္းစိတ္မ်ိဳးျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္ ေၾကာက္႐ြံ႕တတ္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ၾကည့္ခဲ့ဖူးသည့္ ပုဂံျပားပ်ံႏွင့္ ၿဂိဳဟ္သားမ်ား အေၾကာင္း ႐ိုက္ကူး ထားေသာ ဇာတ္လမ္းမ်ားသည္လည္း “အာကာသေၾကာက္စိတ္” ကို မသိစိတ္က ျပန္လည္တြန္းကန္ အေျခခံျခင္း ျဖစ္သည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ယူဆပါသည္။

ကၽြန္ေတာ္ သူမႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ အေၾကာင္းအရာအခ်ိဳ႕ကို ထိုေၾကာက္႐ြံ႕စိတ္မ်ိဳးႏွင့္ ေၾကာက္႐ြံ႕ပါသည္။

သူမကို ခ်စ္သြားမိခ်ိန္တြင္ ကၽြန္ေတာ့္ကို ျပန္မခ်စ္မွာ ေၾကာက္သည္။

ကၽြန္ေတာ္ မဟုတ္ေသာ အျခားတစ္ေယာက္ႏွင့္ တြဲ၍ျမင္ရမွာ ေၾကာက္သည္။

ကၽြန္ေတာ္ သူမကို ဘယ္ေလာက္အထိ တန္ဖိုးထား၍ ခ်စ္သလဲဆိုတာကို သူမ မသိမွာ ေၾကာက္သည္။

ကၽြန္ေတာ့္ကို ျငင္းပယ္လိုက္မွာ ေၾကာက္သည္။

သူမ ကၽြန္ေတာ့္ကို ျပန္ခ်စ္လာခ်ိန္ … ကၽြန္ေတာ့္အခ်စ္ကို လက္ခံလိုက္ခ်ိန္တြင္ေရာ ကၽြန္ေတာ့္ အေၾကာက္တရားမ်ား ေသဆံုးသြားခဲ့ပါသလား ….

ဟင့္အင္း … မဟုတ္ပါ … ကၽြန္ေတာ္ ျငင္းဆိုပါမည္။

ပထမေၾကာက္စိတ္ထက္ ပို၍မ်ားျပားေသာ ထုထည္ပမာဏျဖင့္ပင္ ေၾကာက္ပါသည္။

ကၽြန္ေတာ့္ကိုေျပာသည့္ “ခ်စ္တယ္” ဟူေသာ စကားသည္ သူမ၏ စိတ္ကစားမႈတစ္ခုျဖစ္မွာ ေၾကာက္သည္။

ကၽြန္ေတာ့္အေပၚ သူမ တျဖည္းျဖည္း ၿငီးေငြ႕သြားမွာေၾကာက္သည္။

သူမ ကၽြန္ေတာ့္ကို ဘယ္ေလာက္အထိ ခ်စ္သလဲဆိုတာကို ကၽြန္ေတာ္မသိရမွာ ေၾကာက္သည္။

အနည္းဆံုးေတာ့ …. ကၽြန္ေတာ့္ကို သူမ သဝန္မတိုမွာကို ကၽြန္ေတာ္ ေၾကာက္ပါသည္။

ထိုသို႔ျဖင့္ပင္ … ကၽြန္ေတာ္ သူမကို ခ်စ္ပါသည္။

ထို႔အတူ သူမႏွင့္ပတ္သက္၍ ျဖစ္ေပၚလာေသာ စိတ္ခံစားမႈ အေတာ္မ်ားမ်ားကိုလည္း ေၾကာက္ပါသည္။

“ေၾကာက္႐ြံ႕သူဟာ အႀကိမ္ႀကိမ္ေသတယ္”

ထိုစကားအရဆိုလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္သည္ ခဏခဏ ေသဆံုးပစ္လိုက္ရန္ ထိုက္တန္သူတစ္ဦးပင္ ျဖစ္ေနၿပီ ထင္၏။

ထိုသို႔ျဖင့္ပင္ … ကၽြန္ေတာ္သည္ ခ်စ္ျခင္း၊ ေၾကာက္ျခင္း၊ ႐ံႈးျခင္း၊ ေသဆံုးမႈႏွင့္ သူမတို႔ အၾကားတြင္ သြားလာ လွည့္ပတ္ေနသူတစ္ဦး ျဖစ္ပါသည္။

“ျခြင္းခ်က္အေနျဖင့္”

တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး ခ်စ္ၾကျခင္း ဆိုသည္မွာ ထိုသူႏွစ္ဦး၏ အေရျပားခ်င္း ထိေတြ႕ကိုင္တြယ္ၾက႐ံုသက္သက္ ကိစၥဟု ေတြးေတာ ေျပာဆိုသူမ်ားကို ကၽြန္ေတာ္ ႐ြံရွာပါသည္။

သို႔ေသာ္ …. သူမ၏ ေျပာင္ေခ်ာ္ေခ်ာ္ အမူအယာကို ျမင္ရခ်ိန္မ်ားတြင္ … ၊ သူမကို အသည္းယားမိေသာ အခ်ိန္မ်ားတြင္ …. ၊ သူမကို ေငးေမာၾကည့္ရင္း ခ်စ္ျမတ္ႏိုးမႈမ်ား ေပၚလာခ်ိန္တြင္ … ထိုအခါတြင္ေတာ့ သူမ၏ ဦးေခါင္းမွ ဆံပင္စေလးမ်းကို ကၽြန္ေတာ္ ပြတ္သပ္မိတတ္ပါသည္။

ဒါက ကၽြန္ေတာ့္ စိတ္ကိစၥျဖစ္သလို ျခြင္းခ်က္လည္း ျဖစ္ပါသည္။

“သူမသည္ ….”

သူမသည္ ကၽြန္ေတာ့္ စိတ္ခံစားမႈႏွင့္ ခံယူခ်က္တို႔ကိုပါ ေဇာက္ထိုးမိုးေမွ်ာ္ ျဖစ္သြားေအာင္ လုပ္ပစ္ႏုိင္စြမ္း ႐ွိသူျဖစ္၏။

ကိုယ့္ကိုယ္ကိုေတာင္ ဂ႐ုစိုက္ရမွာ ပ်င္းေသာ ကၽြန္ေတာ္သည္ သူမကိုေတာ့ အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္ႏွင့္ ဂ႐ုတစိုက္ ႐ွိေနတတ္ခဲ့သည္။

မိမိကုိယ္ကို ပြင့္လင္းသူဟု သတ္မွတ္ထားေသာ ကၽြန္ေတာ္သည္ သူမ မသိေအာင္ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ သူမ ႐ွိရာသို႔ သြား၍ ခိုးေၾကာင္ခိုးဝွက္ ၾကည့္ဖူးပါသည္။

သူမ စိတ္ညစ္ေနသည့္အခါ ကၽြန္ေတာ္ပါ ေရာေယာင္၍ တိတ္ဆိတ္သြားမိတတ္သလို သူမ ေပ်ာ္႐ႊင္သည့္အခါ ကၽြန္ေတာ္ပါ အလိုလို ၿပံဳးရယ္ေနမိလ်က္သားျဖစ္သည္။

ယုတ္စြအဆံုး … ကၽြန္ေတာ္ ေလးေလးနက္နက္ ေရးထားေသာ ကဗ်ာ၊ စာစုမ်ားကိုဖတ္၍ သူမ ေလွာင္ေျပာင္ ရယ္ေမာေနလွ်င္ေတာင္ ကၽြန္ေတာ္ နာက်င္ရျခင္းမ်ိဳး မ႐ွိပါ။ သူမ ေက်နပ္မည္ဆိုလွ်င္ ကၽြန္ေတာ့္ အႏုပညာကို သူမ၏ ရယ္ေမာေပ်ာ္႐ႊင္မႈႏွင့္ လဲလွယ္ေပးလိုက္ပါမည္။

ကၽြန္ေတာ္ အလြန္ခ်စ္ေသာ အႏုပညာထက္ပင္ ပို၍ သူမကို ကၽြန္ေတာ္ ခ်စ္ပါသည္။

“ကၽြန္ေတာ္သည္ ….”

ကၽြန္ေတာ္က အနည္းငယ္ေတာ့ အတၱႀကီးသူတစ္ဦး ျဖစ္ပါသည္။

“နင့္ကို ငါ့ထက္ေပ်ာ္ေအာင္ ထားႏိုင္မယ့္သူကို နင္ေ႐ြးခ်ယ္သြားမယ္ ဆိုရင္လည္း ငါေက်နပ္ပါတယ္” ဟု ေျပာတတ္သူ အခ်ိဳ႕ကို ကၽြန္ေတာ္ အထင္ေသးသည္။

အဲဒါ တကယ့္ စြန္႔လႊတ္ အနစ္နာခံစိတ္ မဟုတ္ဟု ကၽြန္ေတာ္ထင္သည္။

အဲဒါ ရေသ့စိတ္ေျဖအေတြးျဖစ္သည္ … ခပ္သိုးသိုး အေတြးအေခၚသာ ျဖစ္သည္။

ကၽြန္ေတာ္သာဆိုလွ်င္ … “နင့္ကို သူတို႔ ေပ်ာ္ေအာင္ ထားႏုိင္တာထက္ ငါက ပိုေပ်ာ္ေအာင္ ထားႏုိင္ပါတယ္” ဟုပင္ ေျပာမည္မွာ ေသခ်ာသည္။

သူမဝတ္ဆင္ထားေသာ အဝတ္မ်ားကိုၾကည့္၍ ရင္ခုန္႐ႈေမာေနရျခင္းထက္ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ သူမဝတ္ဆင္မည့္ အဝတ္တန္ဆာသာ ျဖစ္လိုက္ခ်င္ပါသည္။

ကၽြန္ေတာ္က တဆိတ္ေတာ့ အတၱႀကီးပါသည္။

“ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ သူမသည္”

ကၽြန္ေတာ့္ ခံယူမ်က္အရ၊ ကၽြန္ေတာ့္ အသက္အ႐ြယ္အရ တျခားဘာကိုမွ ထည့္မစဥ္းစားဘဲ အခ်စ္အေၾကာင္းကို ႐ူး႐ူးမိုက္မိုက္ ေတြးေတာေနရန္ မသင့္ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္သိပါသည္။

သို႔ေသာ္ သူမကို မလြန္ဆန္ႏိုင္စြာ … ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ကၽြန္ေတာ္ မလြန္ဆန္ႏိုင္စြာပင္ သူမကို မ်က္လံုးစံုမွိတ္၍ ခ်စ္ခဲ့ပါသည္။

အခ်ိန္ၾကာလာသည္ႏွင့္အမွ် သူမအေပၚ ကၽြန္ေတာ္ မၿငီးေငြ႕သြားေစရန္ သူမ ဆႏၵ႐ွိသကဲ့သို႔ ထပ္တူညီမွ်စြာပင္ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဆႏၵ႐ွိပါသည္။

တကယ္ေတာ့ အထက္မွာ ကၽြန္ေတာ္ ႐ွည္႐ွည္လ်ားလ်ား ေရးသားခဲ့မႈမ်ားသည္ ကၽြန္ေတာ့္တြင္ ထိုသို႔ေရးခြင့္ ႐ွိၿပီဟု မ႑ပ္တိုင္ တက္ျပလို၍သာ ျဖစ္ပါသည္။

ေနာင္တြင္ မည္သို႔ျဖစ္ျဖစ္ …. ယခုေလာေလာဆယ္တြင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ သူမကို “ခ်စ္တယ္” ဟု ေျပာခဲ့သလို သူမလည္း ကၽြန္ေတာ့္ကို “ခ်စ္တယ္” ဟု ေျပာခဲ့ၿပီး ျဖစ္ပါသည္။

ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ သူမသည္ ခ်စ္သူရည္းစားျဖစ္သည္။

ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ သူမသည္ ခ်စ္သူမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။

မည္သူမွ ထပ္မေပးေသာ္လည္း ေနာက္ဆံုးတစ္ေခါက္ေတာ့ ထပ္ေျပာခ်င္ပါေသးသည္။

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ႏွစ္ဦးသည္ ခ်စ္သူမ်ား ျဖစ္ပါသည္။

သူရႆဝါ

ဧပရယ္လ္ ၃၀ ရက္ ၊ ၂၀၁၀ ခုႏွစ

ဗုံးေပါက္မွာေၾကာက္တာေၾကာင့္ ပရိသတ္အ၀င္နည္းသြားတဲ့ နန္းစုရတီစုိးရဲ႕life style & IT ၂၀၁၀ ျပပြဲ

life style & IT 2010 ကုန္စည္ျပပြဲကို ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ တပ္မေတာ္ခန္းမတြင္ 28.4.2010 ေန. ကတည္းက စတင္က်င္းပေနေသာ္လည္း ကုန္စည္ျပပြဲ ဖြင့္ပြဲေန႔တြင္ လာေရာက္ၾကည့္ရႈသူ အနည္းငယ္သာ ရွိခဲ့ၿပီး ယခုႏွစ္အတြင္း က်င္းပခဲ့သည့္ ကုန္စည္ျပပြဲမ်ားႏွင့္ ႏိႈင္းယွဥ္ပါက ပရိသတ္ အဆမတန္ က်ဆင္းသြားခဲ့ေၾကာင္း သိရွိရပါတယ္။ ျပပြဲတြင္ အိုင္တီျပခန္းမ်ား၊ လွ်ပ္စစ္ပစၥည္းမ်ား၊ ပရိေဘာဂ၊ အဝတ္အထည္၊ အစားအေသာက္ႏွင့္ အျခား လူသံုးကုန္ပစၥည္းမ်ားကို ကုမၸဏီေပါင္း ၅ဝ ေက်ာ္က ျပခန္း ၁ဝဝ ေက်ာ္ ျပသေရာင္းခ်ခဲ့သည္။

ကာကြယ္ေရးဝန္ၾကီးဌာနမွ ဒုဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးျမင့္ေဆြႏွင့္ ရန္ကုန္တိုင္းစစ္တိုင္းမႉးဗိုလ္ခ်ဳပ္ဝင္းျမင့္ တို႔ တက္ေရာက္ဖြင့္လွစ္ေပးခဲ့ေသာ Lifestyle & IT 2010 အမည္ရွိ ၄ ရက္ၾကာ က်င္းပမည့္ ျပပြဲဖြင့္ပြဲရက္ျဖစ္သည့္    ယမန္ေန႔က   ပရိသတ္ တေသာင္းခန္႔သာ လာေရာက္ခဲ့သည္။ ယခင္ပြဲမ်ားတြင္ တရက္လွ်င္ ပရိသတ္ အနည္းဆံုး ၅ ေသာင္း လာေရာက္ခဲ့ၾကသည္။

Lifestyle & IT 2010 ျပပြဲသို႔ လာေရာက္သူအမ်ားစုမွာ ေမာ္ဒယ္မ်ား၊ အကအဖြဲ႔မ်ားျဖင့္ တင္ဆက္သည့္ေဖ်ာ္ေျဖေရးတပိုင္းကုန္စည္ေၾကာ္ျငာအစီအစဥ္မ်ားကိုသာစိတ္ဝင္စားၾကသည္။လာေရာက္ၾကည့္ရႈသူ နည္းပါးျခင္းေၾကာင့္ တြက္ေခ်မကိုက္ေၾကာင္း ကုမၸဏီအားလံုးလိုလိုက ေျပာဆိုသည္။

“ဗံုးကိစၥေၾကာင့္ လူစုလူေဝးရွိတဲ့ ေနရာေတြကို လူေတြမလာၾကတာလို႔ ထင္တာပဲ။ ေနာက္တခုက ရာသီဥတု အရမ္းပူေနတာေၾကာင့္ လူေတြ အျပင္မထြက္ၾကတာလည္း ျဖစ္ႏုိင္တယ္” ဟု  နာမည္ရ ကြန္ျပဴတာပစၥည္း ကိုယ္စားလွယ္ ကုမၸဏီၾကီးတခုက ဆိုသည္။

ျပပြဲပထမေန႔တြင္ ဒီဗီဒီ၊ တီဗီ စေသာ အီလက္ထရြန္းနစ္ ပစၥည္းမ်ားႏွင့္ အလွကုန္၊ အိမ္သံုးကုန္ တန္ဖိုးနည္း ပစၥည္းမ်ား အနည္းငယ္သာ ေရာင္းခ်ခဲ့ရေၾကာင္းသိရွိရပါသည္။

ကြန္ပ်ဳတာပညာရွင္မ်ားမွ ၾကီးမွဴးက်င္းပတဲ့ IT ပြဲတုန္းကထက္စာရင္ ေတာ္ေတာ္ၾကီးနည္းသြားတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ ဒီလို လူ၀င္နည္းျခင္း၊ အေရာင္းအ၀ယ္ပါးျခင္း ေတြက ဗံုးေပါက္ကြဲတာနွင့္ပဲ ပတ္သက္ေလမလား၊ နိုင္ငံရဲ႕ စီးပြားေရးအေျခအေနနွင့္ပဲ ပတ္သက္ေလမလား ဆိုတာကေတာ့ စီးပြားေရးပညာရွင္ေတြကပဲ ဆံုးျဖတ္နိုင္လိမ့္မယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။

အဆိုပါရလဒ္မ်ားေၾကာင့္ ေနာက္ျပဳလုပ္မည့္ IT ကုန္စည္ျပပြဲမ်ားတြင္ ျပပြဲသို႔ ၀င္ေရာက္မည့္ ကုမၸဏီမ်ားနည္းသြားနိုင္မလား၊ ျပပြဲလာသူေတြနည္းသြားမလားဆိုတာကေတာ့ ေနာက္ပြဲရလဒ္ကိုပဲ ေစာင့္ၾကည့္ရေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္။